Het plasticprobleem op Bali is niet ons probleem. Want het is daar, toch, en daar hebben wij hier niks mee te maken, toch?
Dit was de eerste stelling voor het mede door museum Volkenkunde georganiseerde discussiepanel met Merijn Tinga (Plastic Soup Surfer), Theo Stijnen (branchevereniging PlasticsEurope Nederland), Karl Beerenfenger (By the Ocean we Unite) en twee havo-scholieren die hebben meegedaan met onderzoek naar zwerfafval in Leiden. De voorgestelde oplossing van de scholieren: maak met straattekeningen op en bij vuilnisbakken duidelijk wat het zwerfafval probleem doet en nodig gelijk uit die extra stappen naar de vuilnisbak te zetten.
Jullie zullen begrijpen dat de panelleden en wij in de zaal het oneens waren met deze stelling. Veel van de bedrijven die de troep op Bali verkopen, wetende dat er geen afval-systeem is zoals hier in Nederland, zijn gevestigd in ons rijke westen. En het beeld van welvaart dat we hier hebben, wordt logischerwijs nagestreefd door landen als Bali. En dan hebben we het nog niet eens over plastic van hier dat daar gedumpt wordt of via de waterwegen daar terecht komt.
Vooral de discussie tussen Merijn en Theo was af en toe heftig, aangezien Merijn veel van de verantwoordelijkheid bij de plasticindustrie legt terwijl Theo van mening is dat het om een gedeelde verantwoordelijkheid gaat. Dat is ook wel mijn mening, overigens, want volgens mij hebben we allemaal een rol in de hele keten van plastic. Als consument maken we dagelijks keuze voor de producten die we gebruiken en de manier waarop we eten. De industrie is verantwoordelijk voor een passende materiaalkeuze en inzamelsystemen waarmee afgedankte producten en verpakkingen makkelijk verwerkt en hergebruikt worden en in ieder geval niet in het milieu terechtkomen. De overheid kan met straffen en beloningen, oftewel met wet- en regelgeving het milieubewuste gedrag van zowel consument als bedrijf stimuleren.
Ik vind het een mooie ontwikkeling dat allerhande organisaties zich bewust zijn van het plasticprobleem. Met de tentoonstelling ‘BALI – Welcome to paradise’ laat museum Volkenkunde de mooie kant van Bali zien, met natuur en cultuur. Èn de minder mooie kant, met de impact van toerisme en het zo overduidelijke plasticprobleem. De vormgever van de tentoonstelling gaf aan dat dit laatste nog meer aandacht zal krijgen als het Tropenmuseum deze expositie overneemt. Nu zie je bijvoorbeeld een video van een Balineese kunstenaar die het plasticprobleem zichtbaar wil maken en een video van een meisje dat met haar surfklas regelmatig tussen plastic afval in het water ligt. Ik hoop oprecht wel dat er ook in de bedrijfsvoering verder gedacht wordt over het plastic dat wellicht nog in de museumwinkel of de restauratie wordt gebruikt! Maar los daarvan is het een mooie tentoonstelling die je nog tot 26 mei in Leiden kan zien.
De grootste take home message van het panel kwam voor mij van 3-havoleerling Sanne Dissel: als individu kun je een verschil maken met de keuzes die je maakt in het dagelijks leven, maar alleen als je deze keuzes openbaar maakt en andere mensen ook prikkelt of inspireert tot verandering. Dat is precies wat ik hoop te doen 🙂
Dierendag, een mooie gelegenheid om je liefde voor dieren te tonen. Dat kun je doen door je eigen huisdier eens extra te verwennen, maar zeker ook door stil te staan bij de dieren die op ons bord liggen als eten en dit eens een dag niet te doen. Zo wordt dierendag Eet Geen Dierendag en kunnen we gezamenlijk 500 duizend dieren redden van de slacht. Aan deze mooie campagne en oproep van Wakker Dier doe ik graag mee. Aangezien 1 persoon (of een gezin, want Wilco en Willemijn doen ook mee) maar beperkte invloed heeft, hoop ik jullie ook te kunnen inspireren om mee te doen. Zo maken we samen van 4 oktober de diervriendelijkste dag van het jaar!
Ik ben zelf geen keukenprinses en schrijf geen eigen recepten. Er zijn zoveel mensen die dat wel doen en daardoor zijn er ontzettend veel lekkere dingen te vinden op internet. Ontbijtjes en lunches om je vingers bij af te likken. Zelf heb ik gemerkt dat ik juist het avondeten erg lastig vond om aan te passen. Daarom deel ik een selectie van mijn favoriete diervriendelijke recepten voor het avondeten met jullie (disclaimer: alleen de recepten met een * heb ik al eens gegeten, de rest staat nog op mijn te-proberen lijstje)!
Hutspotrecepten en ideeën – speciaal voor 3 oktober!
*Hutspot zoals je hem altijd maakt met peen, pastinaak/aardappel en ui, maar dan met een Vegan Roockworst van de Vegetarische Slager in plaats van gewone rookworst of stoofvlees (VEGAN)
Morgen begint oktober! De maand van Leidens Ontzet, de Dag van de Duurzaamheid, de eerste verjaardag van Willemijn en van Halloween. En traditioneel ook de maand van de uitdagingen.
Als je rookt, maar eigenlijk wil stoppen of wel eens wil ervaren hoeveel geld je overhoudt of hoeveel fitter je je voelt als je een maand niet rookt, kun je meedoen met Stoptober. Bekende en minder bekende Nederlanders doen met je mee en het mooie is: jullie steunen elkaar! Vanaf 1 oktober rook je dan 28 dagen niet. Dat is precies lang genoeg om de ontwenningsverschijnselen achter de rug te hebben en de positieve effecten van niet roken te ervaren. De opzet van Stoptober, inclusief de hulp die je via de app en social media krijgt, zorgt er voor dat duizenden Nederlanders echt kunnen stoppen met roken en dit drie maanden na afloop nog altijd volhouden. Wat goed!
Stoppen met roken heeft allerlei positieve effecten, voor jezelf en voor anderen. Als minder mensen roken, komen er bijvoorbeeld minder plastic sigarettenfilters in het milieu terecht, met alle gevolgen van dien. Dichterbij huis is misschien de ruimte die het oplevert in je budget. Roken wordt steeds duurder, dus je kan veel besparen door te stoppen. Het geld dat je dan bespaart kun je aan andere leuke dingen uitgeven.
De belangrijkste motivatie voor überhaupt de invoering van Stoptober, is gezondheid. Van jezelf en van de mensen om je heen, want meeroken is net zo goed schadelijk. Hoeveel gevallen van longkanker kunnen voorkomen worden door te stoppen? Hoeveel meer kinderen krijgen een gezonde start als hun ouders stoppen met roken, op z’n minst gedurende de zwangerschap? En hoeveel mensen zullen minder last krijgen van ademhalingsklachten? Ik vind duurzaamheid belangrijk, maar dÃt nog vele, vele malen meer.
Mocht je een andere uitdaging willen die ook bij kan dragen aan het milieu, je portemonnee of je gezondheid? Dan wil ik voor jullie de Vegan Challenge (NL) of Try Vegan (BE) en de Buy Nothing New Maand nog even noemen. Twee interessante challenges die toevallig tegelijk lopen met Stoptober. Een maand alleen maar plantaardig eten of een maand geen nieuwe dingen kopen en juist lenen, delen of tweedehands aanschaffen. Mooie alternatieve uitdagingen voor als je niet rookt of al bent gestopt met roken 🙂
Bij de bevalling van Willemijn verloor ik ruim 1,3 liter bloed. Gelukkig ben ik net niet flauwgevallen – al was het de eerste keer ooit dat ik me op die manier licht in mijn hoofd voelde – en had ik precies geen bloedtransfusie nodig. Dagelijks is er echter veel donorbloed nodig, voor andere pas bevallen vrouwen, slachtoffers van verkeersongevallen en mensen die door welke oorzaak dan ook veel bloed zijn verloren.
Ik ben een universele donor. Sinds mijn tienerjaren weet ik al dat ik bloedgroep O-negatief heb, waarmee iedereen dus mijn bloed kan ontvangen. En waarmee ik dus door bloeddonaties veel mensen kan helpen!
Wat vond ik het vroeger stoer als mensen vertelden bloeddonor te zijn. Maar regelmatig een naald in je lichaam laten steken? Mij niet gezien. Dat ik voor vaccinaties geprikt moest worden, vond ik al eng genoeg. Nog weer wat later durfde ik het niet aan in combinatie met het sporten in de selectie van Velocitas. In mijn hoofd was dat gewoon geen optie.
Eerlijk is eerlijk: ik vind het nog steeds eng. Die naald, het verlies van een een flinke zak bloed en de posters over flauwvallen die overal bij Sanquin hangen. Maar ja, het doel is natuurlijk heel goed. En net als met het doneren van je haar zorgt je lichaam er zelf weer voor dat het aangevuld wordt. Mijn medische keuring was prima en ik kreeg mijn eerste oproepkaart. Met de support van mijn schoonzus – zo lief dat je mee wilde gaan, dankjewel! – heb ik mijn angst kunnen overwinnen en mijn eerste donatie gedaan.
Met 7 minuten was ik een halve liter bloed armer. En een sleutelhanger rijker, want ook als bloeddonor ontvang je goodies. Mijn eerste bloeddonatie is een feit. Ik ben rustig even blijven liggen, langzaam opgestaan en heb lekker een kopje thee gedronken voor ik aan de tocht terug naar huis begon. Naderhand ben ik wel wat vermoeider, is het kleine wondje van de hemoglobine-meting in mijn vinger vervelend, en is de herinnering aan het verwijderen van de grote naald al aan het vervagen. Leuk vond ik het niet, maar ik kan me er dus best overheen zetten. Per slot van rekening hoop ik ook dat er bloed beschikbaar is als ik het eens nodig zou hebben. Of ik echt drie keer per jaar bloed ga doneren, weet ik niet, maar 1 keer per jaar moet zeker lukken. Weet je wat? Ik vind het best stoer van mezelf 🙂
Wil jij ook donor worden? Maak je ook een vuist voor een ander? Meld je aan via Sanquin!
Ik hou van simpele dingen. Van de mooie momenten dat Willemijn met 1 handje op mijn borst en haar ogen halfdicht ligt te drinken. Van Willemijn die in de draagdoek haar hoofd alle kanten opdraait om maar zoveel mogelijk te kunnen zien. Van rustige pastelkleuren, instrumentale muziek, lekker eten, een stralend zonnetje en natuurlijke materialen. Dat er veel ouders zijn die dezelfde zaken waarderen, bleek 9 juni. Toen gingen we voor de tweede keer naar de Ouders Natuurlijk beurs – de ON beurs voor ingewijden – in Doorwerth bij Arnhem. Tijdens mijn zwangerschap vorig jaar gingen we voor het eerst en was het al heel inspirerend. Nu, als ouders van ons eigen kleine meisje, was het een feest van herkenning.
De ON-beurs is de grootste concentratie van ouders met draagdoeken, kinderen met wasbare luiers en borstvoedende moeders die ik ken. Nu zegt dat in mijn luttele 8 maanden ouderschap niet zo veel, maar zoals ik al zei: het was een feest van herkenning. Genietend van het heerlijke zonnetje of juist van de schaduw in de grote tent heeft iedereen zitten picknicken, kletsen of spelen. Als je dat niet aan het doen was, kon je kiezen uit het volgen van lezingen/workshops of het kijken bij de tientallen kraampjes die hun waren hadden uitgestald of hun diensten tentoongespreid.
Qua lezingen en workshops viel me op dat er andere dingen werden behandeld dan de vorige zomer-editie van de beurs. De lezing over wasbare luiers, waar wij afgelopen jaar veel hebben kunnen leren, werd wel weer gegeven. Verder herkende ik echter niks. Ik besloot dat 1 lezing dit keer wel genoeg was, om te voorkomen dat ik zou gaan haasten om verder alles nog te zien. Haasten met een baby is trouwens sowieso onmogelijk, dus dat was een goede beslissing. Van een aardige, duidelijk zwangere, dame heb ik geleerd wat het gebruik van wikkels inhoudt. Van wat ik begreep is het een natuurlijke manier om het lichaam te ondersteunen om bijvoorbeeld oorpijn, buikkrampen en hoestbuien aan te pakken. Daarbij kun je ook groente gebruiken, zoals ui als natuurlijk antibioticum bij oorontsteking. Hoe tof en makkelijk! Zeker iets dat ik verder wil onderzoeken.
En dan al die gezellige kraampjes. Allereerst worden er naast verschillende diensten vooral voorwerpen van natuurlijk materiaal aangeboden. Prachtig houten speelgoed van Grimm, bijvoorbeeld, of linnen kinderkleding bij Schobbejak. Waarbij ik me ontzettend heb moeten inhouden, want ik vind het zo mooi, maar wil daar niet steeds aan toegeven. Daarnaast worden er spullen aangeboden die passen bij een duurzame leefstijl. Dan heb ik het over wasbare luiers en herbruikbare menstruatieproducten, natuurlijk, maar ook lunchboxen, herbruikbare rietjes en shampoobars. Zero waste webwinkel Bag Again stond daarmee bij een kraam, en verrassend genoeg was dat niet de enige plek waar ik die producten tegenkwam. Een derde type spullen was educatief van aard en zou gebruikt kunnen worden om kinderen (of volwassenen) over duurzaamheid te leren.
De reden dat ik de beurs dit jaar meer in het kader van duurzaamheid vond staan, was de volgens mij toegenomen hoeveelheid kraampjes met tweedehands spullen. Tweedehands is altijd duurzamer dan nieuw. Hoe biologisch en fairtrade die nieuwe producten ook zijn. Deze kraampjes vielen me op:
Krijg de Kleertjes was aanwezig met een ruilpunt vol kinderkleding. Je kon zelf kleding aanleveren en weer kleding in de juiste maat en voor het juiste seizoen meenemen.
Bij Draagkracht hingen tweedehands draagdoeken en draagsystemen. Er was op de beurs zelfs een draagdoekendokter aanwezig voor kapotte doeken!
De Grote Wolf verkoopt allerlei soorten tweedehands houten speelgoed. Uit mijn leuke gesprek met Vera, de eigenaresse, blijkt dat ze ook probeert mensen te verleiden cadeautjes voor anderen tweedehands te kopen. Daar heerst nog wel een taboe op, wat ik echt zonde vind. Dubbel goed bezig dus!
Stapperdestap stond verstopt in een kraam met wasbare luiers, die wij al hebben. Helaas heb ik de mooie kinderschoentjes, gemaakt van restleer uit de meubelindustrie dus niet gezien.
Schaap en Aap, mijn favoriete kledingwinkel voor Willemijn, stond dit jaar ook op de beurs. Greetje verkoopt toffe katoenen broekjes en schattige wollen tuinbroekjes/salopettes van gerecycled textiel. De broekjes passen ook prima over dikke wasbare luierbillen en zijn door de lange boorden best lang te dragen.
Wat mij betreft was de ON beurs weer een succes. Door het mooie weer, maar zeker ook door de toename van het aantal kramen dat focust op tweedehands koopwaar, het delen of ruilen van spullen en het tegengaan van afval en voedselverspilling. Ik geniet nog even na en ben nu al benieuwd naar volgend jaar 🙂
YouTube is immens populair. Er zijn op dit moment zelfs kinderen die later YouTuber willen worden. Toch wel heel wat anders dan schrijver, juf of dolfijnentrainer. Dat waren de dingen die ik tijdens mijn basisschooltijd altijd heb geroepen. Hoewel ik nog steeds niet de ambitie heb een beroemde YouTuber te worden, volg ik wel al een tijdje een aantal (Engelstalige) vloggers. Zoals jullie misschien wel verwachten, gaat dit vooral over duurzaamheid. In combinatie met kinderen, in combinatie met niet zero-waste huisgenoten, gefocust op voeding, gefocust op tweedehands kleding… Het is net zo divers als de zero waste blogwereld! Naast afvalvermindering hebben de vier vloggers nog een gemeenschappelijk kenmerk. Ze zijn alle vier vegan. Dat betekent dus dat ze geen dierlijke producten eten, gebruiken of dragen. Geen vlees, melk, eieren, gelatine of honing. Geen wol, zijde of leer.
Ik vind het ontzettend inspirerend dat deze mensen zowel met veganisme als afvalvermindering bezig zijn. Hun doel is een zo laag mogelijke impact (low impact) te hebben op onze planeet. Door geen dierlijke producten te consumeren zetten ze daar een enorme stap in. Door afval, en dan met name plastic, te vermijden, verlagen ze hun impact ook sterk. Als ik er alleen al aan denk, lijkt het me een uitdaging. Beide leefpatronen beperken namelijk de producten die je kan kopen. Door de twee te combineren wordt het dus steeds lastiger. Deze vloggers laten zien dat het wel degelijk mogelijk is en dat het hen inmiddels niet eens meer veel moeite kost.
Gittemary Johansen is een geweldige Deense dame die al een hele tijd bezig is met zero waste. Dit deelt ze op haar blog, op instagram en op haar vlog. Gittemary is erg expressief en heeft duidelijk een eigen stijl. Een flink deel van haar vlog gaat dan ook over haar kleding en bijvoorbeeld haar meubels, die ze vrijwel allemaal tweedehands heeft gekocht. Toen ze begon met zero waste, at ze nog best veel vlees en heeft ze ook een vlog gemaakt waarom ze geen vegan was. Wat dat betreft is ze 180 graden gedraaid! Juist die ontwikkeling is erg tof en inspirerend om mee te krijgen.
Rehana Sara Jomeen is een gepassioneerde vegan en is hier heel streng in, al ziet zij dat zelf als niet meer dan logisch. De eerste vlog die ik van haar zag was een reactie op Gittemary die uitlegde waarom zij geen vegan was. De conclusie: het zijn twee bewegingen die eigenlijk heel logisch bij elkaar passen. Sindsdien is ook Rehana bezig met zero waste. Kritisch en fel waar het dierenleed betreft, ik denk dat dat een mooie omschrijving is van Rehana. Op haar vlog zie je haar in haar rol als activist en promotor van een diervriendelijke leefstijl. Bijvoorbeeld in haar serie ‘In bed with…’ waarin ze relaxed zittend op bed gesprekken voert met andere Britse vegan bloggers. Wat ik het leukste vind? Dat ze een dochter heeft die ietsje ouder is dan Willemijn en heel bewust bezig is met wat ze haar wel en niet geeft.
Amber Allen is een Canadese moeder met twee kids. Nummer drie wordt in juli verwacht. Deze eigenzinnige mamma is zero waster, vegan en minimalist met een compleet eigen stijl. “Hello beautiful rebels” is de opening van haar vhttps://www.youtube.com/channel/UCJ3cJEWlDyZfeyOLSDjR7fw/featuredlog, en ik denk dat ze zichzelf ook zo ziet. Ze doet dingen anders dan anderen en is daar heel open in. Haar vlog gaat veel over haar familie, wat ik natuurlijk heel tof vind. Dan gaat het over kinderen en veganisme of nu over hoe ze haar zwangerschap ervaart en zich voorbereidt op haar nieuwe dochter. Kenmerkend vind ik dat Amber een stay at home mom is, een thuiswerkende moeder. Frugality, oftewel zuinig leven, heeft haar in staat gesteld dit te kunnen en dan ook nog eens beide studieschulden en meer weg te werken.
Immy Lucas is een ontzettend lieve meid die mensen wil verleiden kleine en grote stappen te zetten om hun impact te verkleinen. Daar is ze zelf ook iedere dag mee bezig. Waar Rehana hard van leer kan trekken oogt Immy juist heel tolerant. Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn! Ze is de aanjager van de low impact movement, waarmee ze de nadruk meer legt op low impact dan deelaspecten als zero waste, wat een onmogelijk doel behelst. Immy’s vlog kenmerkt zich door de verbinding die ze met haar medemens probeert te zoeken en het laten zien van low impact in al haar absoluut imperfecte glorie.
Tijdens het kerstweekend had ik ineens tijd om allerlei dingen te doen. Hupsakee, Willemijn lekker bij haar pappa en ik aan de slag. Met een stukje huishouding, maar ook andere dingen die aan het einde van het jaar altijd spelen. Het kiezen van een nieuwe zorgverzekering, bijvoorbeeld!
Afgelopen jaar heb ik niet echt rondgekeken naar verschillende zorgverzekeraars. Ik was eigenlijk prima tevreden en had ook geen zin in het gedoe. Want laten we heel eerlijk zijn: het is best een uitzoekwerk. Zeker wat de aanvullende verzekeringen en eventuele extra’s betreft. En natuurlijk de prijs, want ik wil ook niet teveel betalen. Dit jaar heb ik een ander uitgangspunt genomen. Net zoals met onze keuze voor een duurzame bank, wil ik graag ook de keuze voor een zorgverzekering op basis van duurzaamheid maken. Via de Eerlijke Verzekeringswijzer had ik al geprobeerd wat wijzer te worden, maar deze is niet specifiek voor zorgverzekeringen en heeft over de meesten helaas geen informatie. Gelukkig heeft Leonie Hosselet van PowerSwitch dit wat beter uitgezocht en de resultaten op een rij gezet. Ik neem jullie graag mee in mijn stappenplan-verzekering-kiezen op basis van duurzaamheid.
Wat blijkt: verzekeringsland in algemene zin is niet heel duurzaam, dus dat geldt ook voor de zorgverzekeraars. ASR is leider op dat gebied, ondanks de onvoldoende die ze voor klimaatverandering krijgen in de Eerlijke Verzekeringswijzer. Maar goed, de overige partijen hebben een zwaardere onvoldoende, dus er is echt gewoon werk aan de winkel. Ook Achmea en Menzis vallen qua zorgverzekeraars nog onder de Top Performers. Mijn zoektocht naar een passende zorgverzekering leverde dus drie verzekeraars op – met overigens meer verschillende verzekeringen, Achmea biedt wel 8 verschillende verzekeringen aan – van waaruit ik verder kon kijken.
Ik ben fan van vergelijkingssites en heb dus Independer maar even opgestart. Ja, ik weet dat ze niet onafhankelijk zijn, maar ze geven wel degelijk een prijsoverzicht, een overzicht van de inhoud van de toepasselijke aanvullende verzekering(en) en een indicatie in hoeverre je vrije keus hebt in het kiezen van je ziekenhuis of behandelaar. Wat een ontzettende spreiding is er! Bizar eigenlijk. Met mijn wensen qua aanvullende verzekering kreeg ik ruim 50 hits, variërend in prijs van 110 tot 147 euro. Kijkend naar de 10 goedkoopste, waar overigens ook een flink deel van de top 10 qua prijs-kwaliteit verhouding in zit volgens Independer, dan kreeg ik 4 opties van ASR of Achmea. Daarnaast staat onder meer de HEMA zorgverzekering in beide top-tien lijsten, en Zorg en Zekerheid, die in de regio Leiden erg sterk vertegenwoordigd is. Bij 2 verzekeringen van Achmea zijn de ziekenhuizen bij mij in de buurt niet gecontracteerd of zonder bijbetaling te bezoeken. Niet bepaald handig! Je snapt dat die dus gelijk afvallen.
Qua prijs schelen de overgebleven zorgverzekeringen – De Friesland Zorgverzekeraar en Ditzo – slechts 1,30 per maand, dus iets minder dan 16 euro op jaarbasis, met De Friesland Zorgverzekeraar als goedkopere optie. De aanvullende verzekering van Ditzo biedt wat meer rond zwangerschap en geboorte, alternatieve geneeswijzen en reizen. Aangezien ik inmiddels voor de tweede keer gebruik heb gemaakt van de diensten van een lactatiekundige, is Ditzo voor mij dus de betere optie. Plus dat deze bij ASR hoort en dus ook de duurzamere optie is! Dat is mooi meegenomen.
Mijn keuze is dus gemaakt. Wil jij ook op de valreep nog een andere zorgverzekering kiezen? Misschien heb je dan iets aan mijn verhaal 🙂
Het voelt alsof ik in een sneltrein zit. Wat zeg ik, een gewone sneltrein? Maak daar maar zo’n supersonische high-speed trein van. Inmiddels is het namelijk augustus, wat betekent dat we over twee weken de sleutel van ons nieuwe huis krijgen. Begin september willen we dan verhuizen en guess what: dan ben ik alweer bijna toe aan zwangerschapsverlof! Voor zowel zwangerschap, bevalling en kraamtijd als voor de daadwerkelijke verhuizing valt nog flink wat te regelen. Af en toe wordt het me bijna te veel, maar gelukkig heb ik mijn lijstjes om dingen uit mijn hoofd te krijgen – en een lieve man die goed omgaat met mijn door stress en hormonen wat korter lontje 🙂
Na het daadwerkelijk rond krijgen van de financiering met een duurzame hypotheek bij Triodos, zijn we bezig geweest met het daadwerkelijk voorbereiden van de verhuizing. In mijn leven ben ik twee keer verhuisd. De eerste keer toen ik nog een baby was, dus daar herinner ik me helemaal niks van. De tweede keer toen ik bij Wilco introk, waar alles dus al geschilderd was en ik stukje bij beetje mijn eigen spullen uit mijn ouderlijk huis over kon brengen. Flink wat anders dan deze keer, nu we het huis leeg achter moeten laten! Voor mij is het volledig nieuw en spannend. Maar door gewoon stapje voor stapje te werken en natuurlijk die verschillende stappen af te vinken kom ik een heel eind. Waar we de afgelopen maand heel druk mee bezig zijn geweest en wat voor mij een heel belangrijke eerste stap is in het voorbereiden van de verhuizing, is het uitzoeken van al onze spullen.
Wat willen we meenemen en waarvoor moeten we een andere bestemming zoeken? Want wees eerlijk: je hoeft een huis echt niet te vullen met spullen, en nodeloos dingen inpakken en uitpakken en het nieuwe huis laten clutteren vind ik zonde. Structureel hebben we dus al onze bezittingen nagekeken. Bij welke boeken voelen we nog de ‘spark of joy’, welke pannen kunnen we daadwerkelijk gebruiken op de inductiekookplaat die we straks hebben, welke meubelstukken hebben we nodig naast wat er al is in het nieuwe huis? Alleen de cd’s en dvd’s hebben we nog niet bekeken, plus losse frutsels, dus we zijn goed op weg!
We lopen er wel tegenaan dat we de spullen met een rood kruis er op ook moeten afvoeren. En dat willen we verantwoord doen, dus zoveel mogelijk een nieuw leven schenken in het tweedehands circuit of laten recyclen. Laat ik beginnen met het tweedehands circuit. Daar zijn eigenlijk best veel opties! Met sommige opties kun je wat verdienen, bij anderen niet, maar dan weet je wel dat het nog gebruikt gaat worden.
Marktplaats – spullen die echt nog goed/nieuw zijn of bijzonder kun je prima kwijt op Marktplaats en er op die manier nog wat voor krijgen. Je kunt er uiteraard alles op zetten, maar wij hebben de keuze gemaakt enkel de bijzondere of nieuwe spullen te adverteren. Het kost me namelijk, ondanks de handige app, best wel tijd om de advertenties te plaatsen en bij te houden en te verzenden, en die tijd en die energie heb ik er momenteel niet voor over. Jij wel? Vooral doen, want als je verhuist zijn wat extra centjes mooi meegenomen.
De Slegte – In Leiden zit een filiaal van De Slegte, die ramsj en tweedehands boeken verkopen en uiteraard ook inkopen. Zo af en toe, als ik weer een stapeltje boeken heb verzameld die er fatsoenlijk uitzien – oude bibliotheekboeken nemen ze bijvoorbeeld niet in – rij ik even aan. Een deel van de boeken krijg ik weer mee terug, omdat ze die niet verwachten te kunnen verkopen, en voor de rest krijg ik een leuk bedrag wat ook weer in die verhuis-pot kan.
We Buy – Voor onze elektronica, dvd’s en spellen gaan we naar de We Buy op de Haarlemmerstraat in Leiden. Je krijgt voor dvd’s en spellen een bedrag tussen de 5 cent en een paar euro contant of kunt kiezen voor een iets hoger bedrag aan tegoed om weer in de winkel te besteden. Conclusie: stapeltje dvd’s kwijt en er nog wat voor gekregen ook. Mooi meegenomen.
Tweedehands cd-zaken – Hier heb ik zelf nog geen ervaring mee, maar ik weet dat er verschillende zaakjes in Leiden zitten die tweedehands cd’s inkopen. Zodra we die categorie spullen hebben uitgezocht, moeten we maar eens op zoek.
Tweedehands en vintage kledingzaken – Ook dit is iets waar ik zelf geen ervaring mee heb. Mijn spullen worden meestal gedragen tot ze versleten zijn, en voor verkoop vind ik ze zelf dan niet meer geschikt. Toch weet ik dat er veel leuke winkels te vinden zijn waar je een bedrag per kledingstuk krijgt. Ben je uitgekeken op kleding die er nog wel goed uitziet, ga er dan zeker eens kijken!
Kringloopwinkels – Hier zijn er heeeeeeel veel van, en het is eigenlijk mijn go-to optie. Ik stop de spullen die ik niet goed genoeg vind voor Marktplaats en die niet ingenomen worden bij de andere zaakjes in een grote tas en drop ze bij de kringloopwinkel. Zij zitten naast de milieustraat in Leiden, dus mochten ze dingen binnenkrijgen die ze niet kunnen verkopen, dan komt die op de juiste plek om te recyclen terecht.
Weggeefhoeken – Als ik veel tijd heb, vind ik dit een hele leuke optie. Op Facebook kun je tegenwoordig veel van deze weggeefhoeken vinden, waar je dus aangeeft dat mensen iets bij je kunnen ophalen met een foto erbij, en dit uiteindelijk ook gedaan wordt. Het is leuk, omdat je ziet bij wie het terecht komt. Op dit moment doe ik dit echter alleen met spullen waarvan ik denk dat de kringloopwinkel er ook niks mee kan, want het is tijdsintensief om alles erop te zetten en vervolgens afspraken te maken met allerlei verschillende mensen op verschillende momenten om de spullen op te laten halen.
Ruilfeestjes! – Of het ruilen en doorgeven van spullen in general aan mensen die je kent. Vroeger al kwamen er bij mijn oudere nichtjes tassen vol te klein geworden spullen vandaan, waar ik altijd heel blij mee was. Wat een schatkist. Nu doe ik dit met mijn schoonzusjes. Wat overigens meestal neerkomt op dat zij kleding meenemen en ik niet, omdat alles dus afgedragen is, maar dat lijken ze niet erg te vinden 🙂 Naast het ruilen van kleding zou je ook bijvoorbeeld boeken kunnen ruilen.
Dit is dus wat gebeurt met de spullen die we hebben uitgezocht. Niet alles past daar in. Bijvoorbeeld de video’s met eigen materiaal die weg mogen, medicijnen die over de datum zijn – en daarbij ben ik er toch iets strikter mee dan met etenswaren – of kapotte lampjes. Straks volgen ook de restjes oude verf die nog in de schuur staan en de stukken vinyl van onze huidige vloer. Wat kunnen we daar nu weer mee? Dit is eigenlijk een veel groter uitzoekwerk. Ik wil namelijk proberen zoveel mogelijk uit de afvalberg zien te houden.
In eerste instantie kijk ik op de site van de Recyclemanager waar iets hoort. Als er mogelijkheden tot recycling worden aangegeven, zoek ik vervolgens waar ik dat in Leiden kan doen. Naast papier, glas, plastic en textiel, waarvoor op verschillende plekken containers staan, kan ik oud frituurvet bijvoorbeeld kwijt in een bak bij de Albert Heijn bij ons in de buurt, hebben veel supermarkten of bouwmarkten de mogelijkheid om oude batterijen en lampen in te leveren en kan ik bij de Milieustraat de resten vloer kwijt (als niemand interesse heeft om dit via een Marktplaats-advertentie gratis op te komen halen). Bij sommige dingen moet ik wat langer doorzoeken, ofwel omdat ik weet dat ‘recycling’ in dit geval bestaat uit het verbranden van materiaal en ik dat niet passend vind, ofwel omdat ik gewoonweg weiger te accepteren dat iets als restafval wordt aangemerkt.
Eerste voorbeeld: op zoek naar duurzame verf voor de kinderkamer stuitte ik toevallig op een bedrijf dat van restjes verf een soort van gerecyclede verf maakt. Ik heb nu nagevraagd of ze ook met de gemeente Leiden samenwerken en zo nee, hoe ik dan eventueel mijn verfresten bij hen zou kunnen krijgen om te voorkomen dat het verbrand wordt. Helaas heb ik nog geen antwoord, maar ik heb nog even. Tweede voorbeeld: die oude videobanden waar ik het daarstraks over had, horen volgens de Recyclemanager bij het restafval. Dat kan ik me niet voorstellen! Het is voor het grootste deel hard plastic, dat moet toch te recyclen zijn. En inderdaad, er is een sociale werkplaats ergens in Noord-Brabant die dit doet. Lucky for me zamelen de kringloopwinkels in Den Haag hiervoor video’s in, en dat is voor mij nog wel te doen.
Zo zie je waar je eigenlijk tegenaan loopt als je op een duurzame manier van je spullen af wil komen, nadat je het netjes hebt uitgezocht. Op dit moment kan ik het nog handelen, al kan ik niet garanderen dat ik alles zo zorgvuldig uit blijf zoeken naarmate de daadwerkelijke verhuizing dichterbij komt. Ik doe echter mijn best!
Heb je nog tips voor me of soortgelijke ervaringen? Ik hoor het graag!
Een van de belangrijke redenen om mee te doen met het Plasticdieet en om in augustus – als mijn conditie dat nog toelaat – weer te helpen tijdens de Beach Cleanup Tour is de plastic soep en alle negatieve gevolgen voor het zeeleven en uiteindelijk ons mensen. Naast de chemische troep die door fabrieken en de olie-industrie in het water terecht komt en overbevissing is de plastic soep de derde manier waarop wij de oceaan stap voor stap een slechtere plek maken.
Sinds het zien van Chasing Coral weet ik dat het verhaal van onze invloed daar helaas niet ophoudt. De documentaire brengt op treffende wijze in beeld wat de door ons veroorzaakte opwarming van de aarde en dus de oceanen voor effect heeft op prachtige koraalriffen overal ter wereld. Deze bijzondere dieren werken samen met algen in hun lichaam die met behulp van fotosynthese voeding voor het koraal maken en tegelijk dus net als bomen CO2 omzetten in zuurstof. Broeikasgassen zorgen voor opwarming van de aarde, waarbij meer dan 90% van de warmte eigenlijk in de oceaan terecht komt. De algen kunnen bij een temperatuurstijging van 2 graden niet meer goed werken en worden door het koraal afgestoten. De koraalriffen, huis en broedplaats van ontelbaar veel soorten vissen en ander zeeleven, worden wit en nu ze hun voornaamste voedselbron hebben afgestoten sterven ze af.
Het doel van de reclame-man en onderwaterfotograaf Richard Vevers is om mensen te raken, ‘reclame’ te maken if you will voor dit probleem dat aangepakt moet worden. Met regisseur Jeff Orlowski, die eerder al het verdwijnen van ijskappen in beeld heeft gebracht in Chasing Ice (nog niet gezien) en een team aan technici, marine biologen en in algemene zin liefhebbers van de mooie koraalriffen, is die opzet zeker geslaagd. We volgen Richard terwijl hij leert hoe koraal eigenlijk werkt, hoe het komt dat het verbleekt en afsterft en hoe lastig het is om dit proces in beeld te krijgen. We volgen het team, dat door omstandigheden iedere dag zelf het water in moet om de beelden te krijgen die voor de time-lapse nodig zijn in plaats van een vaste onderwatercamera te kunnen gebruiken. Een bijzonder emotioneel proces: ze zien het rif, waar ze zo van houden, dag na dag langzaam sterven en weten dat dit door toedoen van de mens is.
Ook mij heeft het hard geraakt. Hier had ik nog nooit over nagedacht. Het zit niet aan de oppervlakte, letterlijk en figuurlijk, en dat is misschien ook juist het probleem. Ja, we hebben allemaal het mooie rif gezien waar Nemo in woont, en de prachtige veelkleurige foto’s op National Geographic, maar het is ver van mijn bed. En ik heb er niet eerder bij stilgestaan dat we het koraal op deze manier behandelen, zonder ons dit eigenlijk dus te realiseren (ja, heel dubbelop, ik weet het). Door het emotionele verhaal en de indringende beelden is het uit de onbekende diepte voor mij omhoog gehaald. En ik wil kijken hoe ik bij kan dragen aan het redden van dit bijzondere en belangrijke ecosysteem.
Naast jullie hopelijk te inspireren om de documentaire, die sinds 14 juli op Netflix te zien is, zelf te kijken, kun je via www.chasingcoral.com een aantal mogelijke acties vinden. Variërend van een screening hosten en daarmee de informatie verspreiden tot het helpen monitoren van koraalriffen tot het helpen in de transitie naar duurzame, schone energie. Voor dat laatste wil ik jullie nog een paar ideeën meegeven:
Als consument kun je bewust de keuze maken voor producten die CO2-neutraal zijn gemaakt òf kun je kiezen voor tweedehands producten. Let ook op met name plastic (verpakkings)materiaal, want deze zijn net zo goed afhankelijk van de olie-industrie. In het productieproces en recycleproces komt in algemene zin veel CO2 vrij, vandaar dat tweedehands te verkiezen is boven nieuwkoop. Je zou ook kunnen letten op het transport van producten en zoveel mogelijk lokaal gemaakte en gekweekte producten kunnen kopen.
Methaan is als broeikasgas nog een stuk schadelijker dan CO2. Door vaker voor vegetarische of veganistische maaltijden te kiezen, maak je de eigen bijdrage aan de methaanuitstoot van de bio-industrie kleiner. Een tweede zaak waar ik onlangs op werd gewezen is het belang van het composteren van tuin- en keukenafval in plaats van het in de restafvalzak te doen. Wanneer groenafval in de afvalberg terecht komt, komt er geen CO2 vrij zoals bij composteren, maar juist dit schadelijkere methaan. Het loont dus absoluut om een manier te vinden je tuin- en keukenafval te composteren, ook als dit in een appartement wat lastiger lijkt.
Heb jij de documentaire ook gezien? Laat me weten wat je er van vond en welke indruk het op je gemaakt heeft!
One of the most important reasons to join in on Plastic Free July and to help during the Beach Cleanup Tour in August – if I am still able to by that time – is the plastic soup and all detrimental effects for marine life and eventually humans as well. In addition to chemical stuff dumped in the water by factories and the oil-industry and over fishing, the plastic soup is the third way we are making the ocean a worse place.
After watching Chasing Coral I know that unfortunately that is not the end of the story of human influence. The documentary very vividly shows how human-induced global warming is affecting beautiful coral reefs all over the world. These very special animals work together with algae in their body that use photosynthesis to provide the coral with food, simultaneously taking in CO2 and producing oxygen. Greenhouse gasses cause the Earth to warm up, with over 90% of the additional heat ending up in the vast ocean. With a temperature rise of only 2 degrees Celsius, these plants are not able to function properly and are rejected by the coral. The reefs, home and breeding place for so very many species of fish and sealife, turn white and without the nourishment provided by the algae, they die.
Richard Vevers, underwater photographer and former add-man, aims to actually touch and activate people to take on this immense problem. With director Jeff Orlowski, who previously showed the disappearing ice caps in Chasing Ice (which I haven’t seen yet), a team of technicians, marine biologists and lovers of the beautiful coral reefs in general, he has certainly succeeded. We follow Richard in his quest to learn how coral actually works, how the bleeching and dying process comes to pass and how to actually capture this on camera. Which proves to be quite difficult! Due to unforeseen circumstances, the team has to enter the water every single day in order to get the time-lapse footage, rather than using a mounted underwater camera. It is a very emotional process: they are a daily witness of the slow death of these beautiful reefs they love so much with the knowledge mankind has actually brought this about.
It touched me as well. I had never thought about coral before. It stays underneath the surface, both literally and figuratively spoken, and I guess that’s the problem. Yes, we have seen the reef little Nemo inhabits and the multi-coloured photo’s on National Geographic, but it is somewhere in a world far away. And I never realized how we are treating coral, and that most of us don’t. The emotional and personal stories of the people involved in the documentary and the painful images have made this problem top of mind for me. And I want to know how to contribute to actually preserving this special and important ecosystem.
In addition to hopefully inspiring you all to watch the documentary on Netflix, I want to redirect you to www.chasingcoral.com. There, you can find several actions you can undertake yourself, from hosting a screening and spreading information to assisting in monitoring the world’s reef to helping the transition to clean and renewable energy. For that last part, I want to give you a few of my own thoughts:
Yes, you have probably heard this more often, but I’m saying it anyway. Choose renewable energy yourself and limit the use of gas in your home. Mainly or only use your legs, bike or public transport.
As a consumer, you can make a conscious choice for CO2-neutral products or choose second-hand. Especially try and avoid plastic or plastic packaging, as this material also has a basis in the fossil fuel industry. Production and recycling cost a lot of energy and produce CO2, which is why I’d pick second-hand over new. You might also think about product transport and buy as many products that are made or grown locally.
Methane has a much larger effect than CO2. By choosing vegetarian or vegan more often, you reduce your own part in the methane produced in the bio-industry. A second important thing I was told recently is that even though composting food scraps releases CO2, food scraps in landfill actually decompose in a different way and produce the harmful methane gas. So it is definitely worth finding a way to compost your scraps, even if it might seem difficult in an apartment, for example.
Have you also seen the documentary? Let me know what you think and what impression it has made on you!
Zoals inmiddels duidelijk zichtbaar is, staan er dit najaar grote veranderingen op stapel: dit najaar wordt ons gezin uitgebreid! Eerder schreef ik al over de zwangerschapskwaaltjes in het eerste trimester – waar ik nu gelukkig geen last meer van heb – en over mijn deelname aan Moeders voor Moeders. Naast deze mooie foto van mijn bump met daarin een prachtig groeiend mini-mensje dat we pas weer op de echo hebben gezien, deel ik vandaag graag hoe ik omga met kleding tijdens de zwangerschap.
Als je zwanger bent, verandert je lichaam op meerdere plekken. Je borsten worden groter door de aanmaak van melkklieren, je buik neemt vanaf ongeveer de 3e maand gestaag in omvang toe en in mijn geval is ook mijn kont nog wat steviger geworden. Veel van mijn kleding, en dan met name in het segment (onder)broeken en bh’s, past nu niet meer om mijn buik, billen of borsten of knelt ontzettend.  Met ‘gewone’ stretchy kleding, een paar trucjes en daadwerkelijke zwangerschapskleding denk ik de komende tijd desondanks wel door te komen!
Stretchy kleding – ik heb de mazzel dat ik in de zomer zwanger ben en dus heerlijk rokjes, jurkjes en flexibele broeken kan dragen. Een aantal had ik al, een aantal heb ik erbij gekocht bij de kringloopwinkel en bij een tweedehands zaakje. Na de zwangerschap hoop ik deze leuke kleding nog steeds te kunnen dragen.
Trucjes – je kunt de omvang van je bh of je broeksluiting vergroten. In een zwangerschapspakket dat ik heb besteld zat een soort verlengstukje voor de bh-sluiting. Daardoor kan ik de bh’s die ik al heb gewoon blijven gebruiken tijdens de zwangerschap en hoef ik in een later stadium pas te kijken naar voedingsbh’s. Voor broeken kun je een elastiekje gebruiken waarmee je de broek dichtdoet. Dit kun je gebruiken op het moment dat je de knoop echt met moeite bij het knoopsgat krijgt. En het zit lekker! Let op: draag er wel een wat langer shirt overheen om deze constructie en de deels open rits een beetje te verbergen. Grotere maten willen ook nog wel een tijdje werken, dus misschien dat je iets van iemand kan lenen of overnemen.
Zwangerschapskleding – er is mooie kleding beschikbaar die speciaal bedoeld is voor zwangeren en dus rekening houdt met de groeiende buik. Ik heb op de vrijmarkt met Bevrijdingsdag al twee zwangerschapsbroeken op de kop getikt, van die broeken met een elastische band die de hele buik bedekt. Ze zitten ontzettend lekker! Daarnaast heb ik bij een van de vele tweedehands zaakjes in het centrum van Leiden een rek met zwangerschapskleding ontdekt, waar ik een zwarte legging met zo’n bovenstuk heb gescoord. Zo kan ik een deel van de rokjes en jurkjes wat langer aan! Dat wordt tegen het einde van de zwangerschap, als we toch het najaar ingaan, wel erg fijn.
De meeste kleding had ik al of heb ik tweedehands gekocht/gekregen, wat ook mijn voorkeur heeft in het kader van zero waste. Het enige nieuwe is het bh-tussenstukje, dat dus in een pakket zat, en een aantal basic katoenen onderbroeken, wat ik toch tweedehands niet zo fijn vind. Zo zie je, qua kleding tijdens de zwangerschap is zero waste ook echt wel haalbaar!
BH extender
Zwangerschapsbroek/maternity pants
Pregnancy clothes
My pregnant state is fairly obvious by now, and we are anxious to welcome our new family member this autumn. I’ve already shared how I felt during the first trimester – luckily I am no longer extremely tired – and how I experienced participating in the Mothers for Mothers (Moeders voor Moeders) urine collection program. Today I’d like to share how to deal with clothing during pregnancy.
When you are pregnant, obviously your body changes in several ways. Your breasts get larger as your body is preparing to produce milk, your belly is growing as your uterus and baby do and, at least in my case, you get a bigger bum. Consequently, a lot of my clothes, specifically pants/underpants and bras no longer fit or are far from comfortable. However: with ‘regular’ stretchy clothes, a few tricks and maternity clothes I should be able to survive the coming months!
Stretchy clothes – I am lucky enough to be pregnant in summer, which means I can wear skirts, dresses and flexible pants. Some I had already, some I bought second-hand. Hopefully I will be able to wear these clothes again next summer, without the pregnant belly.
Tricks – you can change the size of you bra and extend the button-part of your pants. In a pregnancy package I ordered I found an extendable bra clasp. This means I can continue to wear the bras I already own, having to look for maternity bras only at a later stage of the pregnancy. For pants, you can use an elastic band or hair tie as an extension of the button hole. This is really comfy! Remember to wear a longer shirt to hide this construction and the open zipper. In general, larger sizes in pants may fit over your belly longer as well.
Pregnancy clothes – some clothing is designed specifically for pregnant women, taking into account the growing belly. At the flea market I found two pairs of pants with long elastic bands that cover my entire belly. They feel awesome! In addition, I discovered a rack with pregnancy and maternity clothes at one of the many second-hand stores in Leiden and found a legging with a similar elastic piece at the top. This means I will be able to wear my skirts and dresses a little longer! And I will be thankful for the warmth at the end of my pregnancy, when we are entering autumn.
Most of the clothes were already in my possession or acquired second-hand, either borrowed or bought, which has my preference in light of my zero waste aspirations. The only new things so far are the extendable bra clasp and some underwear, as I didn’t feel comfortable getting it second hand. My conclusion: zero waste is an attainable goal regarding clothing during pregnancy!
Ik ben een universele donor. Sinds mijn tienerjaren weet ik al dat ik bloedgroep O-negatief heb, waarmee iedereen dus mijn bloed kan ontvangen. En waarmee ik dus door bloeddonaties veel mensen kan helpen!
