Bij de bevalling van Willemijn verloor ik ruim 1,3 liter bloed. Gelukkig ben ik net niet flauwgevallen – al was het de eerste keer ooit dat ik me op die manier licht in mijn hoofd voelde – en had ik precies geen bloedtransfusie nodig. Dagelijks is er echter veel donorbloed nodig, voor andere pas bevallen vrouwen, slachtoffers van verkeersongevallen en mensen die door welke oorzaak dan ook veel bloed zijn verloren.

Ik ben een universele donor. Sinds mijn tienerjaren weet ik al dat ik bloedgroep O-negatief heb, waarmee iedereen dus mijn bloed kan ontvangen. En waarmee ik dus door bloeddonaties veel mensen kan helpen!

Wat vond ik het vroeger stoer als mensen vertelden bloeddonor te zijn. Maar regelmatig een naald in je lichaam laten steken? Mij niet gezien. Dat ik voor vaccinaties geprikt moest worden, vond ik al eng genoeg. Nog weer wat later durfde ik het niet aan in combinatie met het sporten in de selectie van Velocitas. In mijn hoofd was dat gewoon geen optie.

Eerlijk is eerlijk: ik vind het nog steeds eng. Die naald, het verlies van een een flinke zak bloed en de posters over flauwvallen die overal bij Sanquin hangen. Maar ja, het doel is natuurlijk heel goed. En net als met het doneren van je haar zorgt je lichaam er zelf weer voor dat het aangevuld wordt. Mijn medische keuring was prima en ik kreeg mijn eerste oproepkaart. Met de support van mijn schoonzus – zo lief dat je mee wilde gaan, dankjewel! – heb ik mijn angst kunnen overwinnen en mijn eerste donatie gedaan.

Met 7 minuten was ik een halve liter bloed armer. En een sleutelhanger rijker, want ook als bloeddonor ontvang je goodies. Mijn eerste bloeddonatie is een feit. Ik ben rustig even blijven liggen, langzaam opgestaan en heb lekker een kopje thee gedronken voor ik aan de tocht terug naar huis begon. Naderhand ben ik wel wat vermoeider, is het kleine wondje van de hemoglobine-meting in mijn vinger vervelend, en is de herinnering aan het verwijderen van de grote naald al aan het vervagen. Leuk vond ik het niet, maar ik kan me er dus best overheen zetten. Per slot van rekening hoop ik ook dat er bloed beschikbaar is als ik het eens nodig zou hebben. Of ik echt drie keer per jaar bloed ga doneren, weet ik niet, maar 1 keer per jaar moet zeker lukken. Weet je wat? Ik vind het best stoer van mezelf 🙂

Wil jij ook donor worden? Maak je ook een vuist voor een ander? Meld je aan via Sanquin!