Mijn helweek is ten einde. Wat een pittige week was dit, zeg! Zeven dagen lang gezond eten, fysieke uitdagingen, continu focus op waar je mee bezig bent en nog eens opdrachten waar je op jezelf moest reflecteren, dat is in een notendop hoe mijn helweek er uit zag. Ik voel vooral veel trots en voldoening nu ik aan het einde ben. Want ik heb het gewoon gedaan 😀 En heel veel dingen van mijn takenlijst af kunnen strepen, wat altijd een ontzettend lekker gevoel is. Laat ik even per (voor mij) belangrijk element bekijken hoe het me vergaan is.

Gezond eten
Voeding is ontzettend belangrijk, en Wilco en ik waren daar al goede stappen in aan het zetten. Nieuw deze week was dat ik helemaal geen snoep en dat soort zaken mocht eten. Best wel een uitdaging, zoetekouw die ik ben. De cravings die ik had naar chocola en andere zoetigheden waren echter meer uit gewoonte dan uit daadwerkelijk hongergevoel. Op woensdag aten we bij mijn vader, die lekkere magnums als toetje had gehaald. Compleet op de automatische piloot wilde ik deze al aanpakken, maar mijn man wees me er lief op dat ik met mijn helweek bezig was. O ja! Dank je schat! Om vervolgens zijn magnum met veel vertoon op te eten, maar dat is een ander verhaal 😉 Nee hoor, alle gekkigheid op een stokje, Wilco heeft me ontzettend geholpen! Na de helweek gaan we ook op dezelfde voet verder, al zal ik echt wel een chocolaatje accepteren als deze aangeboden wordt!

Dit onderdeel van de helweek is voor mij vooral goed gelukt omdat we altijd werken met een maaltijdplanning. Ik heb dus gewoon een goede voorbereiding gehad. Daarnaast haal ik mijn boodschappen het liefst verpakkingsloos op de markt en in de verpakkingsvrije winkel, waardoor we sowieso al minder bewerkt eten in huis halen.

05.00-22.00
Vijf uur opstaan vond ik niet heel lastig, en het was heel bijzonder om de wereld langzaam te zien ontwaken. Yoga voor het raam (op het oosten) en hardlopen waren allebei ook eigenlijk prettig om vroeg te doen, juist om die reden. Wel merkte ik heel duidelijk dat ik ’s ochtends met een slakkengang door het huis ging, dus dat ik mezelf achter de broek moest zitten om ook rond dat tijdstip al actief te zijn. Ook heb ik deze regel niet alle dagen gevolgd. Naast de donderdag, toen ik helemaal niet heb geslapen (daarover dadelijk meer) had ik op zaterdag een feestje. Een heel belangrijk feestje, waar ik ook echt een tijdje volledig aanwezig wilde zijn. Een van mijn beste vriendinnen gaat naar Italië verhuizen en zaterdagavond namen we afscheid. We gaan elkaar absoluut nog zien, als wij (andere middelbare school vriendinnen en ik) daar gaan logeren of als zij ons cadeautje (retourticket Nederland) gebruikt om tijd hier te zijn, maar het is toch erg spannend en ook wel emotioneel. Vele belangrijker dus dan de helweek! Zaterdagochtend ben ik dus wat later opgestaan om nog met mijn volle aandacht bij het feest te kunnen blijven. Wat ik daar ’teveel’ heb geslapen heb ik overigens de volgende nacht weer gecompenseerd. Dat was dan voor mij de oplossing.  De helweek is dus best een beetje te tweaken, vooral als je duidelijke prioriteiten hebt in de geplande week.

Nacht doorwerken
Dit is een van de onderdelen die me zwaarder is gevallen dan ik had verwacht. Ik ben regelmatig op kamp meegeweest en heb daar met veel minder slaap nog gedaan, dus ik dacht ook dit wel te kunnen doen. Het is gelukt, en het was heel tof dat Wilco, toen hij even naar het toilet moest, me slaperig kwam feliciteren dat ik het gehaald had, omdat het inmiddels half 6 ’s ochtends was. Ik heb ook zeker dingen kunnen doen die ik wilde doen, en ben dus productief geweest. Maar zo makkelijk als ik het dacht te doen, was het absoluut niet. Regelmatig voelde ik mezelf wegdrijven richting slaap, en jullie kunnen begrijpen dat ook mijn focus geen 100% was. Ook op vrijdag niet, al ben ik ook daar tevreden met het werk dat ik verzet heb. Ik kon goed mijn mindfulness meditatie van donderdagavond gebruiken, waardoor ik in staat was om mezelf weer terug te brengen als ik merkte dat ik afdwaalde. Deze nacht deed me inzien dat een realistische voorbereiding niet alleen zit in het maken van lijstjes, maar ook in het goed jezelf voorstellen hoe het is om bepaalde dingen te doen. Een stuk visualisatie waar Larssen het in zijn boek ook over heeft. Dat had ik nagelaten, en misschien viel het me daarom wel zwaar. Duidelijk een leerpunt dus.

Fietsen naar werk
Het grootste effect van de nacht doorwerken voelde ik toen ik naar werk ging fietsen vrijdagochtend. Tot drie keer toe ben ik met een schok en een ruk aan mijn stuur weer wakker geworden, omdat ik even in slaap was gevallen. Bewegen in de frisse buitenlucht en zelfs het beetje regen dat viel haalde niks uit tegen mijn slaperigheid. Toen ik eenmaal veilig en wel op werk was aangekomen besefte ik hoe onverantwoord het eigenlijk was. Ik zou maar echt in slaap gevallen zijn en iemand aan hebben gereden of zelf gewond zijn geraakt. Op dat moment besloot ik om ’s middags, als ik weer zou gaan knikkebollen, bij het eerstvolgende treinstation op mijn route de trein te pakken. Dat was gelukkig niet nodig, want ik voelde me op de terugweg wel weer fit.

De route naar werk is een hele leuke, met een afwisseling van polder, tuinen en bewoond gebied. Het is ook wel prima te doen, zelfs met mijn krakende en piepende stadsfiets met volle zadeltassen. Er is gelukkig een douchemogelijkheid op werk, dus daar heb ik de hele week gebruik van gemaakt, heerlijk, met steeds even koud water aan het einde om me weer wakker te schudden. Het fietsen is natuurlijk wel fysiek inspannend en kost me zo’n 2,5 uur op een dag. Vrijdagmiddag juichte ik, inwendig en hardop, dat het voorlopig de laatste keer op de fiets was. Het was een goede ervaring om te kijken hoe lang en hoe ver en hoe zwaar het fietsen is. Het is me niet tegengevallen, maar met name de tijdsinvestering maakt dat ik niet denk het structureel te gaan doen.

1 uur per dag sporten
Naast het fietsen, wat mijn eigen bedachte regel was, heb ik dagelijks een uur gesport. Yoga, hardlopen en squashen, met steeds wat afwisseling en ook voor het eerst dit jaar een Vinyasa yogales (intensiever). De bedoeling was om dit zoveel mogelijk ’s ochtends te doen, en ik denk dat het ongeveer half om half was, omdat ik mijn yogalessen altijd al ’s avonds heb. Bij de dagen dat ik wel in de ochtend sportte, was dit bijna altijd voor het eten. Ooit leek dat me vreselijk, maar ik heb gemerkt dat het eigenlijk juist goed werkt. Zeker voor hardlopen, want ik krijg anders last van steken in mijn zij. Op vrijdag had ik bedacht om een uur te gaan zwemmen, maar na 5 baantjes kon ik mijn armen nauwelijks nog bewegen van de vermoeidheid. Ik ben denk ik tot 10 baantjes gekomen en heb de rest van het uur maar in het bubbelbad doorgebracht. Niet zo’n slim plan om op de vrijdag, na de nacht doorwerken, te gaan zwemmen. Dit had ik op mijn vingers kunnen natellen. Maar zoals ik eerder al zei had ik het effect van de nacht doorhalen niet goed ingeschat, en dus ook de vrijdag niet goed voorbereid.

Ik ben heel blij dat ik deze opdracht heb uitgevoerd! Het was al tijden een wens om wat vaker nog te sporten, en deze week heb ik kunnen ervaren dat dat heel fijn is. Vooral zaterdagochtend, met een half uur hardlopen en een half uur yoga met vooral stretching en buikspieroefeningen, was ontzettend fijn. Hopelijk heb ik hiermee de basis gelegd voor ook meer verschillende soorten beweging nu mijn korfbaltrainingen komende week weer gaan beginnen. Een zeer effectieve en geslaagde regel die ik hopelijk nog even vast kan houden.

Zelfreflectie
Elke dag heeft een eigen thema, op basis waarvan je naar jezelf kijkt en je met de opdrachten uit het boek een positieve verandering kan maken. Op maandag en dinsdag heb ik deze nog gedaan, op woensdag, donderdag en vrijdag half en in het weekend ben ik er zelfs niet aan toegekomen om de hoofdstukken met de opdrachten te lezen. Dat is te zeggen: ik heb er geen prioriteit aan gegeven, dat is natuurlijk feitelijk hoe het zit. Een deel van mij voelt zicht daar een klein beetje schuldig over, want ook die opdrachten horen bij de helweek. Maar als ik even realistisch kijk heb ik ontzettend veel gedaan afgelopen week, goed gewoonten ontwikkeld waar ik mee door ga, en heb ik grenzen verlegd. Dat hadden er misschien meer kunnen zijn, zoals bijvoorbeeld met het zwemmen op vrijdag, en misschien had ik meer over mezelf kunnen leren door de opdrachten te doen… maar ik heb mezelf deze uitdaging opgelegd en ben heel tevreden. Sterker nog: ik neem het advies van Larssen over om ieder jaar een helweek te doen, om weer even te knallen en te kijken hoe ver ik kan komen. Daardoor waardeer ik ook de normale gang van zaken weer meer. Ook zonder de opdrachten heb ik dus zeker wel aan zelfreflectie gedaan.

Eindconclusie
De helweek was zwaar, maar de onderdelen die me zwaar vielen hadden vooral ook met een minder goede voorbereiding te maken. In zijn geheel ben ik vooral gewoon trots op mezelf dat het gelukt is en dat ik zoveel heb kunnen doen. Een aantal goede gewoonten, zoals vaker in de week sporten, gezond eten en met volle aandacht werken neem ik mee nu het ‘normale’ leven weer begint. Volgend jaar plan ik weer een helweek in, met nieuwe uitdagingen en een nieuw takenlijstje dat ik kan gaan afvinken.