Door de geboorte van een kindje ga je veel dingen in nieuw perspectief plaatsen. Ook je gewoonten komen in een nieuw daglicht te staan, zodra je nadenkt over de vraag ‘wat wil ik mijn kind meegeven’. Eetgedrag bijvoorbeeld – het is goed dat Willemijn binnenkort een beetje mee gaat eten, zodat wij gedwongen worden ons eigen gedrag aan te passen – of schermgebruik.

De afgelopen week was voor mij in dat laatste opzicht erg confronterend. Ik heb namelijk een nieuwe regel voor mezelf: als ik een wakker klein meisje bij me heb, blijft de smartphone liggen waar hij ligt. Met Willemijn praten, met Wilco praten, een boek lezen, tv kijken of op de laptop wat opzoeken zijn allemaal alternatieven die nog wel mogen binnen mijn eigen regels. Op termijn wil ik het uitbreiden om voor onszelf ook rond computergebruik en tv kijken wat beperkingen in te stellen, maar vooralsnog gaat het om het kleine schermpje dat ik altijd bij me heb.

Wat valt het me ontzettend tegen! Ik merkte dat er een deel van mij was dat blij was als Willemijn in slaap viel of dat overwoog haar wakker weg te leggen of aan haar vader te geven, zodat ik maar weer op dat scherm mocht kijken. Bepaald trots ben ik er niet op, maar zo verslaafd ben ik blijkbaar.

Het gaat nu dus vooral om wat ik met deze informatie doe. Ik wil Willemijn meegeven dat aandacht voor elkaar belangrijker is dan aandacht voor een stom schermpje. Dat tijd om buiten te spelen belangrijker is dan tijd om achter een scherm te zitten. Dus blijf ik bij mijn regel dat ik mijn smartphone niet gebruik als ik Willemijn bij me heb. En kijken we hoe we daarnaast onszelf het laptopgebruik en tv-gedrag af kunnen leren. Daarmee maken we tijd voor ons gezin. En dat is onbetaalbaar 🙂