Iedereen met kinderen vertelt je na de geboorte van een kleintje dat je vooral moet genieten, want de tijd gaat zo snel voorbij. Het is cliché, absoluut, maar ook zo waar. Willemijn is alweer negen maanden oud. Ik had niet gedacht dat ik de negen maanden als mijlpaal zou zien. Maar ze is nu even lang bij ons als dat ze in mijn buik heeft gezeten. Dat is een hele gekke realisatie en begin deze week maakte het me best een beetje emotioneel. Vandaag trouwens ook wel.

Het echt hele kleine is er wel een beetje van af. Ze weet met eten prima wat ze wil, kan met haar twee tanden al flinke afdrukken achterlaten in je vingers (of schouder of arm of in een heel enkel geval mijn borst) en zit af en toe triomfantelijk een paar tellen op handen en knieën. Ze krijgt steeds meer vast voedsel, al blijft ze de moedermelk erg lekker vinden.

Dat is ook nog zo spannend aan die negen maanden: mijn betaalde voedrecht – kolfrecht in de praktijk – verloopt. Ik moet dus echt in mijn eigen tijd gaan kolven. Dat betekent dus mijn lunchpauze gebruiken en de rest van de tijd op een ander moment inhalen. Aangezien ik nog 3 keer op een dag kolf, ben ik heel benieuwd hoe het zal gaan en hoop ik dat alles blijft lukken.

Waar ik het van tevoren niet zo verwacht had, is het “negen maanden op de buik” net zo’n mijlpaal als de geboorte na negen maanden in de buik. Waar ik iets dergelijks normaal in een dagboekachtig verhaal van me af schrijf, merkte ik dat er wat anders naar boven kwam. Wellicht geïnspireerd door mijn moeder, die emoties over bijvoorbeeld mijn baby-tranen in dezelfde vorm verwerkte, heb ik een gedicht geschreven.

Ik draag je met liefde

Ik draag je met liefde
In mijn hart, mijn dromen en gedachten
Al vanaf het moment dat we de beslissing namen
Hoopten dat mijn menstruatie snel uit zou blijven
Dat ik zwanger zou zijn van jou

Ik heb je met liefde gedragen
Die negen maanden dat je groeide in mijn buik
Van kikkervisje veranderde in een mini-mensje
Dat koppig bleef liggen bij de 20-weken-echo
Maar later vaak met een handje of voetje contact maakte met mij

Ik draag je met liefde
Terwijl je de wereld al kijkend, voelend en proevend aan het ontdekken bent
Om je aan de borst te laten drinken als je trek hebt
Om je rustig tegen mamma aan te laten slapen of je te troosten als je huilt
En vooral ook omdat het zo heerlijk is om te knuffelen met jou

Nu ben je negen maanden
En rol je de hele kamer door
Je oefent op handen en knietjes
Gaat er binnenkort kruipend vandoor

Straks kun je staan en lopen
Is je babytijd voorbij
Straks wil je alles zelf doen
Zonder hulp van mij

Ik blijf je met liefde dragen
Wil je troosten waar nodig of juist juichen langs de lijn
Wil je een liefdevolle plek blijven geven
Een veilige basis waar je altijd op terug kan vallen
Want je bent mijn dochter, en ik hou zielsveel van jou